De laatste dagen word ik getest op de kunst van het relativeren. Als ik eerlijk ben, ben ik daar niet zo'n ster in... Ik word heen en weer geslingerd tussen positieve en negatieve gedachten...
Aan de ene kant gaat het op het werk niet zo goed. Wel eens van zwangerschapsdiscriminatie gehoord? Ik heb het gevoel dat ik daar het 'slachtoffer' van ben geworden... En nee, het is heus niet zo heftig als het klinkt, maar het voelt erg beroerd! En als je zo'n grote tegenslag moet verwerken, dan ziet de wereld er, ondanks het zonnetje, niet altijd even zonnig uit.
Aan de andere kant probeer ik te bedenken wat ik allemaal wel heb: een vast baan (ondanks de tegenslagen), een man, twee honden, een dak boven het hoofd, (net) genoeg centjes om het hoofd boven water te houden en... dat mag ik natuurlijk niet vergeten... er groeit een prachtig wonder in mij! Onze eerste zoon/dochter!
Als ik kijk naar alles wat we wel hebben, dan probeer ik mezelf voor te houden dat die tegenslag op mijn werk niets is vergeleken bij alles wat ik heb gekregen!
In de moestuin gaat alles ook niet helemaal zoals ik het had bedacht. Volgens mij wilde ik in één keer teveel... Ik had 26 verschillende soorten groenten/kruiden bedacht, maar dat gaat dit jaar echt niet lukken. Mijn plan is totaal veranderd, maar ik heb er wel van geleerd! Dat is uiteindelijk het belangrijkst.
Allereerst lukte het me niet om allerlei dingen zelf te zaaien. Ik had totaal geen ervaring met voorzaaien en dat bleek dus... Knolselderij had ik zo dicht op elkaar gezaaid dat ik de zaailingen niet eens meer kon splitsen. De paprika en de tomaat werden opgegeten door een misselijke hond (tja, als er geen gras voor handen is...) De tomaat heb ik zelf weg laten kwijnen (te weinig water gegeven) en tja... dan houd je niet veel meer over. Wat wel is gelukt: sla, koolrabi, peterselie, basilicum, komkommer (staat nu buiten, hopelijk red de plant het!). De courgette en de pompoen ontkiemden niet dacht ik. Nu doet één van de plantjes het toch nog... Of het courgette of pompoen is moet ik nog zien als de plant groter wordt...
Toen kwam ik erachter dat mijn bessenstruik onder de luis zat. Ik zat steeds maar te twijfelen wat ik eraan moest doen. Ik hoopte dat de natuur het zelf op zou lossen en dat er bijvoorbeeld lieveheersbeestjes op af zouden komen die de luizen op zouden eten. Na twee weken had ik nog steeds niets gedaan en werd het toch hoog tijd... En warempel, toen ik vanmorgen spijkers met koppen wilde slaan... zaten er wel 4 lieveheersbeestjes op de struik! Probleem opgelost... hoop ik!
Verder ben ik er achter gekomen dat de grond in de moestuin te zanderig is. Als het één keer goed regent, dan slaat de grond totaal 'dicht'. Dan is het één pak zand waar niets meer tussenkomt. Jammer!
Alles groeit daardoor toch minder hard.
Wat doet het wel goed? De aardbeienplantjes zitten vol aardbeien, de muntplantjes heb ik ook gekocht (inmiddels hangt een gedeelte van de oogst al te drogen in de kelder) en 3 tomatenplantjes (cherry, pomodori en gele tomaat) doen het inmiddels erg goed. Ook de zelf gezaaide snijbiet, spinazie en koolrabi doen het goed. Aan het begin van het seizoen heb ik 4 kleine slaplantjes gekocht, inmiddels is de eerste oogst daarvan binnen! Ook de aardappels doen het fantastisch (onder de grond hopelijk net zo goed als boven de grond).
Dus ja... aan de ene kant veel tegenvallers, maar aan de andere kant is er ook nog zat wat het wel goed doet. De moestuin vertoont dan wat kale plekken, maar als ik zeg: "Het grootste deel van de moestuin bloeit prachtig en daar ben ik dan ook reuzeblij mee", dan is mijn relativeringsvermogen nog op peil, denk ik zo...
Wil je een kijkje nemen in de babykamer?
Kijk dan van de week nog eens op mijn blog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten